REKLAM
Bu testi genel olarak Radyometrik Yaş Tayini olarak adlandırırız, ancak kullanılan yöntem, fosilin yaşına göre değişiklik gösterir.
1. Radyoaktif Karbon (Karbon-14) Yaş Tayini
Bu, en çok bilinen ve adı geçen testtir, ancak sadece genç fosiller ve arkeolojik bulgular için geçerlidir.
- Yaş Aralığı: Yaklaşık 50.000 ila 60.000 yıl öncesine kadar olan organik örnekler için kullanılır.
- Prensip: Yaşayan her canlı, çevreden bir miktar radyoaktif Karbon-14 (C-14) izotopunu alır. Canlı öldüğünde C-14 alımı durur ve C-14, düzenli bir hızla (yarı ömrü 5.730 yıl) bozunarak Azot-14’e dönüşür. Fosildeki kalan C-14 miktarı ölçülerek, organizmanın ölümünden bu yana geçen süre hesaplanır.
2. Diğer Radyometrik Yöntemler (Daha Yaşlı Fosiller İçin)
Milyonlarca yıllık çok eski fosillerin yaşı, doğrudan fosilin kendisi (organik madde kalmadığı için) değil, fosili çevreleyen volkanik kaya katmanları tarihlendirilerek belirlenir. Bu yöntemlerde çok daha uzun yarı ömürlü izotoplar kullanılır:
- Potasyum-Argon (K-Ar) ve Argon-Argon (Ar-Ar) Yaş Tayini: Milyonlarca yıla ulaşan aralıkta, özellikle volkanik kayaçların yaşını belirlemede kullanılır. Fosil bu kaya katmanlarının arasında bulunduğundan, kayanın yaşı fosilin yaşını gösterir.
- Uranyum-Kurşun (U-Pb) Yaş Tayini: Milyarlarca yıllık en eski jeolojik oluşumların yaşını belirlemek için kullanılır ve çok hassastır.
Bu radyometrik yöntemlerin yanı sıra, paleontologlar fosillerin göreceli yaşını (birinin diğerinden daha yaşlı olup olmadığını) belirlemek için Stratigrafi (kaya katmanlarını inceleme) ve Kılavuz (İndeks) Fosiller gibi jeolojik yöntemleri de kullanır.