Hz. Osman’ın öldürülmesiyle sonuçlanan muhalefet hareketlerini ortaya çıkaran bir takım etkenler olmuştur. Bu etkenler arasında en büyük rolü Halife ve Valilerinin uygulamalarıdır. Yani genel sorun devletin yönetimiydi.
İlk ayrılıklar Halifenin kendince haklı gördüğü gerekçelerle akrabalarını önemli mevkilere tayin etmesi, muhaliflerin huzursuzluk sebeplerinden birini teşkil etmiştir. Muhalif grup, söz konusu huzursuzluklarına bir takım gerekçeler göstererek bu tutumlarında ne kadar haklı olduklarını ifade etmeye çalışmışlardır. Halifenin iyi niyetlerle iş başına getirdiği valilerin bir takım yanlış ve bölge insanlarının sosyal, ekonomik ve etnik yapısını dikkate almadan gerçekleştirdikleri faaliyetler, arzulanan olumlu sonuçları vermemiştir. Aksine Valilerin şahsında Halifeye karşı gün geçtikçe artan huzursuzluklar ortaya çıkmıştır.
Huzursuzluklarda en hareketli günlerini yaşayan yer Kûfe şehri olmuştur. Bunda Kûfelilerin sosyal, kültürel, ekonomik ve kabilevi yapısının etkileri önemli bir yer tutmuştur. Söz konusu huzursuzlukların ortadan kaldırılması için Halife tarafından alınan çareler de bazen daha büyük tepkilere yol açmıştır. Buradan da şu sonuca varılabilir ki, Kûfelileri isyana yönelten olumsuzluklar, sadece Halife veya onun tarafından iş başına getirilen yöneticilerinin uygulamaları ile sınırlı değildir. Kûfelilerin isyanlarında pek çok etkenin rol aldığı söylenebilirse de bunlar arasında iktisadî ve içtimaî değişimin çok etkili olduğu görülmektedir.
Kûfeliler isyanlarına gerekçe olarak gösterdikleri sıkıntılarının giderilmesi maksadıyla Halifeye gitmişler, onu öldürmekle bu sıkıntıları sona erdirmek bir tarafa, ileriki dönemlerde kat kat artırmışlardır. Halifenin eleştirilere neden olan icraatlarından hiçbirisi, onun öldürmesini haklı kılmaz. Zira o, devlet başkanı sıfatıyla bir takım kararlar almış ve bunları uygulamak için elinden geleni yapmıştır. Dolayısıyla yanlış icraatlarından dolayı bir devlet başkanın öldürülmesi doğru bir hareket tarzı değildir.